بهترين عكس هاي سال 2005 از نظر سايت خبري مايكروسافت

 

به انتخاب غول

جواد منتظري
معمول است وقتي سال ميلادي رو به اتمام است و يا تمام مي شود، بهترين هاي هر شاخه اي معرفي مي شوند. بخش عكس هاي مطبوعاتي و خبري هم از اين قاعده بيرون نيست. دو هفته پيش چند عكس از عكس هاي برگزيده سال 2005 مجله تايم را برايتان چاپ كرديم. اين بار هم بهترين هاي عكس هاي سال 2005 به انتخاب وب سايت خبري ام.اس.ان.بي.سي را برايتان داريم. وب سايتي كه متعلق به غول كامپيوتري دنيا، شركت مايكروسافت است و صاحبي چون بيل گيتس بر آن دست دارد. در ميان اين عكس ها عكسي از مرتضي نيكو بذل مطلق نيز انتخاب شده است. او عكاس خبرگزاري رويترز در ايران است.

 

پياده روي زمستاني، تهران، 7 فوريه
يك نفر در ميان برف زمستاني در ميدان آزادي
عكس: مرتضي نيكو بذل‎/ رويترز
نيكوبذل عكاسي را در دانشگاه آزاد اسلامي آموخته است. اگر چه او مدت مديدي نيست كه به عكاسي خبري روي آورده، اما به كارگيري ايده هايي كه پيشتر در عكاسي داشته است، عكس هايش را متفاوت با ديگر همكارانمان در اين شاخة عكاسي كرده است. استفادة به جا و بهره گيري مناسب از فرم، نور، كادر بندي هاي دقيق و محكم و توجه به اصول گرافيكي ساختمان تصوير، اين شانس را به او داده تا بسياري وقت ها از سوژه هاي معمولي، عكس هاي خوبي بيرون بكشد

 

نمايش يادبود، روسيه، 30 جولاي
ميگ هاي 29 روسيه به يادبود شصتمين سال پيروزي در جنگ  جهاني  دوم در 40 كيلومتري مسكو در نمايش هوايي خود اين گونه پهنة آسمان را نقاشي مي كنند
عكس: ماكسيم مارمور‎/ اي اف پي گتي ايمجز

 

نت هاي تختخوابي، اسلواكي، 22 ژوئن
نوزادان تازه متولد شده در يك زايشگاه خصوصي در شرق اسلواكي به موسيقي موتسارت و ويوالدي گوش مي دهند. به اعتقاد مسؤولين اين بيمارستان، اين موسيقي به كودكان در سازگار كردن خود با محيط خارج از رحم كمك مي كند
عكس: فرانتيسك ايوان‎/ اي اف پي-گتي ايمجز

 

 

قحطي در نيجر، نيجر، 29 ژوئن
يك كودك كه دچار سوءتغذيه شده، در يك مركز خيرية غذارساني كه توسط پزشكان بدون مرز راه اندازي شده خوابيده است. هزاران نفر بر اثر گرسنگي، پيش از درو محصول در نيجر، جان خود را از دست مي دهند‎/ عكس: فينبار اريلي‎/ رويترز

 

قربانيان خشكسالي در آمازون، 18 اكتبر
يك مرد در ميان ماهيان مردة ناشي از خشكسالي، در منطقه آمازون در برزيل پارو مي زند
عكس: مارسيو سيلوا‎/ آژانس استادو آسوشييتدپرس

 

مناجات راهبان بودايي، ويتنام، 9 اكتبر
راهبان بودايي بر آبشار پونگور در ويتنام، مناجات مي  كنند. اين آبشارِ تقريبا 40 متري و هفت طبقه كه به بهشت معروف است، نه تنها محلي براي مناجات بوديست هاست، بلكه توريست هاي بسياري را از دور و نزديك به خود جلب مي كند
عكس: دانگ انگو‎/ زوما پرس

 

ترن از خط خارج شده، كاليفرنيا، 5 آوريل
قطار باري شركت يونيون پاسيفيك در ايالت كاليفرنيا از خط خارج شد و 200 گالن مواد سوختي قابل اشتعال به بيرون درز كرد. در پي اين حادثه۲۵۰، تن از مردم عادي، مجبور به ترك محل سكونت خود شدند‎/ عكس: اريك ريد‎/ مجله سان

 

صورتحساب دو قبضه، آلمان، 13 آوريل
يك پليكان كه همزمان، دارد دو ماهي را مي بلعد، در پارك وحشي در شهر هامبورگ
عكس: كي نيتفلد‎/ EPA- سيپاپرس

 

 

گريز آتشين، بصره 19 سپتامبر
جورج لانگ، گروهبان انگليسي، از بمب آتش زايي كه توسط مردم خشمگين در شهر بصره به تانكش پرتاب شده، فرار مي كند. او دچار سوختگي كمي شد و چند ساعت بعد به سر كارش برگشت
عكس: عاطف حسن‎/ رويترز

 

 

نجات سگ، انتاريو، 28 مارس
يك عضو تيم نجات، عازم كمك به سگ چهار ساله اي است كه بر اثر شكستن يخ سطح رودخانه اي در انتاريو، در آب گير افتاده است
عكس: يان مك آلپين‎/ كينگستون ويگ استاندارد

قصه نقاشي مدرن ايراني به روايت موزه هنرهاي معاصر

 

جا به جايي ديوارها

محمدرضا شاهرخي نژاد
اكثر قريب به اتفاق مردم ايران، نقاشي را با دو كلمه مي شناسند؛ كلاسيك و كوبيسم. وقتي كه صحبت از نقاش مي شود، دو نام در خاطره ها زنده مي شود؛ كمال الملك و پيكاسو. نقاشي از تار و هندوانه مي شود كمال الملكي و كلاسيك، و هرچه كج و كوله باشد، مي شود كوبيسم.
نقاشي در ايران، مثل خيلي چيزهاي ديگر، نوسان عجيب و غريبي دارد. انتظارات عامة مردم از نقاشي، با آن چه كه دنياي نقاشان ناميده مي شود، تفاوت  زيادي دارد. هنوز خاطرة مردم از نقاشي، محمد مدبر بود و پرده هاي شاهنامه خواني در قهوه خانه ها كه ناگهان جليل ضياءپور آمد و گفت: كوبيسم . جنگ آغاز شد. تا قبل از آن، نقاش مي گفت: من پرده مي سازم تا مرشد، ذكر مصيبت گويد. اما ديگر هنرمند بودن مطرح شده بود و امضاي نقاش به رسم فرنگ، مهم شد. دانشكدة هنرهاي زيباي تهران تأسيس شد، مجلات هنري منتشر شدند، قانون هاي فرهنگي شكل گرفت و سرانجام نقاشي از ديوار قهوه خانه ها به روي ديوار گالري ها منتقل شد.
از آن زمان تا بعد از انقلاب، جريان هاي مختلفي در نقاشي ايران شكل گرفتند. بعضي ها از خاطره ها رفتند. بعضي ها شهرتي به هم زدند و بعضي ها هم آهسته و پيوسته تا به امروز ادامه دادند. موزه  هنرهاي معاصر تهران، گنجينة شصت ساله اش را از نقاشي مدرن ايران به نمايش گذاشته است و تا هفتة دوم بهمن ماه، اين نمايشگاه ادامه خواهد داشت.

بهمن محصص
آوانگاردي كه آن قدر پيشرو بود كه هيچ كس نتوانست ادامه دهندة راهش باشد. گرچه او تحت تأثير پيكاسو است، اما نقاشي ها و مجسمه هايش بي شك از روحية يك نقاش ايراني خبر مي دهند. اگر به كيش سفري داشتيد، مجسمة كشتي گيران اش را حتما ببينيد

 

هانيبال الخاص
شاگردان زيادي را تعليم داد. اواخر دهة پنجاه در دانشكدة هنرهاي زيباي تهران، الخاص و شاگردانش جنبشي راه انداختند كه در مقابل نقاشي سقاخانه اي كه به زعم آنان، نگاهش توريستي بود، مي ايستاد. آن ها كارهايشان متأثر از نقاشي ديواري مكزيك بود

سهراب سپهري
نقاشي كه شاعر بود، يا شاعري كه نقاش بود؟ هنوز بر سر اين موضوع، مناقشه وجود دارد. اما هرچه باشد، سپهري، سپهري است و درختانش استوار ايستاده اند

 

پرويز خاكدان
تعدادي نقاش پس از انقلاب به كشورهاي ديگر رفتند تا ادامه تحصيل دهند. معدودي از آن ها ثابت قدم بودند و تا به امروز ادامه دادند. خاكدان يكي از آن هاست كه در آلمان مورد توجه قرار گرفت و كارهايش به كلكسيون هاي خارجي زيادي راه پيدا كرد

 

 

 

 

پروانه اعتمادي
خيلي ها او را با ترمه ها و گل هاي ياس سفيد ش كه با مداد رنگي كار مي كرد، به ياد دارند. اما اوج كارهايش در كلاژهايي است كه چندي پيش انجام داد. بي شك، او در مداد رنگي تكنيك مختص به خودش را دارد

 

 

واحد جوادي پور
او شاگرد كمال الملك بود و به راستي، راه استاد را ادامه داد. هر چند نقاشان جوان امروزي، سرسري از مقابل كارهايش مي گذرند، اما جوادي پور بود كه راه را براي همين جوان ها هموار كرد

 

 

حسين زنده رودي
مسعود عربشاهي، پرويز تناولي و حسين زنده رودي سه نقاشي بودند كه با آن ها، نام نقاشي سقاخانه اي در ايران زنده مي شود. هرچند زنده رودي بعدها كارهايش را از صفت سقاخانه جدا دانست. استفاده از نشانه ها و عناصر بصري هنر مذهبي، درون مايه اصلي كارهايشان بود

 

ژازه تباتبايي
اگر فكر مي كنيد پيچ و مهره و فرمان اتومبيل به هيچ دردي نمي خورد، اشتباه كرده ايد. مجسمه هايش هر كجا باشند، خالقشان را مي شود شناخت، همانند نقاشي هايش

 

 

 

حسين خسروجردي
نقاشي كه دوران جواني اش با انقلاب همراه بود. مضامين آثارش شهادت، مقاومت و شجاعت است. او در حوزةهنري آغاز به كار كرد و هم اكنون نمايشگاه هايي در خارج از كشور، با عنوان ديجيتال آرت برگزار مي كند

عكس هاي برگزيده 2005 مجله تايم

 

آن ها ما را شكار مي كنند

 

در مجلات معتبر دنيا، عكس، تزئيني صرف براي مطالب نيست. عكاس، خودش عضوي از تحريريه است. تصويري كه او از اتفاقات روز مي دهد، گاهي بيشتر از مطالبي كه روزنامه نگاران از آن اتفاق تهيه مي كنند، تأثيرمي گذارد.
مجلة تايم، هر سال، برگزيده اي از عكس هايي را كه در طول سال در مجله به چاپ رسانده است، چاپ مي كند. اين عكس ها اغلب توسط عكاسان تايم يا به سفارش مجله تايم گرفته شده اند. در مقدمه اي كه دربارة اين عكس ها نوشته شده، به نقل از سوزان سانتاگ نويسندة فقيد آمريكايي آمده است: «نوشته ها به ما كمك مي  كنند بفهميم. اما عكس ها كار ديگري مي كنند. آن ها ما را شكار مي كنند.» عكس هاي گالري اين هفته از بين 24 تصوير برگزيده انتخاب شده اند و فرصتي است تا بخشي از عكس هاي خبري اين مجله را در سال 2005 ببينيم

 

 

 

نگاه پشت شيشه
موصل، شمال عراق. يك سرباز نيروهاي عملياتي ارتش آمريكا در گشت خود، از مقابل يك مغازة سلماني عبور مي كند
عكس از توماس دوورژاك ـ تايم

 

سردخانه اي موقت
تالوآپا، تايلند. پزشكان براي جلوگيري از فاسد شدن اجساد قربانيان سونامي، آن ها را به اين معبد منتقل مي كردند و رويشان را با يخ خشك مي پوشاندند.
عكس از آندره وونگ

 

مصائب دختر خردسال
اين خانواده از طوفان جان سالم به در برده اند، تنها يك ماه پس از آن كه كاترينا شرق آمريكا را درنورديد
عكس از اروس هاگلند ـ تايم

 

آب همه چيز را برد
پس از سونامي: يك زن اهل بانداآچه روي بقاياي خانه اش نشسته است و ضجه مي زند
عكس از فيليپ بلن كينسوپ ـ از آژانس فرانسوي عكس

 

آب همه جا را فرا گرفته است
اليسين فيلدز، نيواورلئان. جسد اين قرباني طوفان كاترينا روي سيلاب شناور است و به تقاطع نزديك مي شود. زماني اين  جا شلوغ ترين محلة نيواورلئان بود
عكس از توماس دوورژاك ـ مگنوم

 

فرانسه در آتش
خشم مهاجران در شهرك هاي فقيرنشين پاريس و چند شهر ديگر، بالاخره منفجر شد و سه هفته اين كشور را به آشوب كشاند. جوانان، هر شب، خودروها و خانه ها را به آتش مي كشيدند.
عكس از اريك تراورس ـ SIPA

 

رنگ بنفش
انتخابات عراق - عكس از فرانكو پاگتي

 

آب و آتش
نيواورلئان، پس از طوفان كاترينا. در اين شهر مي شد ساختمان هايي را پيدا كرد كه از طوفان سهمگين نيواورلئان جان به در برده اند. اما يك شنبة پس از طوفان، آتش از محله هاي اطراف سرايت كرد و هر چه مانده بود را خاكستر كرد. آتش را بي خانمان ها براي گرم شدن خودشان روشن كرده بودند
عكس از توماس دوورژاك ـ مگنوم

نمايشگاه نقاشي كودكان در خانه كاريكاتور

 

پرنده كوچك نقاشي

 

 

وقتي به يك نقاشي نگاه مي كنيم و چيزي دربارة نقاش نمي دانيم، براي خودمان تخيل مي كنيم و با نقاشي، تصويري از نقاش در ذهنمان مي كشيم. فرض را بر اين مي گذاريم كه نقاش، دنيا و حال و هوايش را براي ما كشيده و مي توانيم با آثارش به او برسيم. اما بعيد است تخيل مان را به آن جا ببريم تا با ديدن فرم ها و رنگ ها به اين برسيم كه نقاش چقدر فكر مي كند، چطور فكر مي كند، چطور مي پوشد، چطور مي خورد و چطور مي خوابد؟ اصلا اين قضيه اهميت دارد؟
اول همين ماه، نمايشگاهي از تصويرسازي  در خانه كاريكاتور ايران برپا بود. رنگ ها و فرم هاي آثار نمايشگاه با آثاري كه در نمايشگاه هاي معمول مي ديدي، فرق داشت. خالق اين آثار، 10 نفر از كودكان استثنايي بهزيستي بودند. در۴۰ اثر اين نمايشگاه كه حاصل دو سال كار اين كودكان بود، مي شد تصاويري از دنيايي خيالي و موجوداتي خلق نشده يافت. همه مي دانيم اين كودكان، همگي براي زندگي روزمرة خود با مشكلات فراواني درگيرند. به گفتة مربي نقاشي شان خانم نياز ضياءبخش، آن ها در ابتداي كار فقط از رنگ هاي تيره يا سياه براي نقاشي استفاده مي كردند. ولي امروز مي شد نگاه شاد و رنگين كودكي را در آثارشان ديد. شايد آن ها با نقاشي، زندگي تازه اي را تجربه كرده اند.

 

 

 

 

 

دهان ندارد، اما چشم ها مي گويند دارد لبخند مي زند. اگر به باقي كارها هم دقت كنيد، مي بينيد در همه شان چشم ها و نگاه ها حرف مي زنند. رنگ هاي هم خانوادة پس زمينه كه به تدريج از پايين به بالا كم رنگ مي شوند، ناخودآگاه، حال و هواي خوبي به فضاي اين نقاشي داده اند. انگار يك نفر وسط بيابان و جلوي يك تپه، عكس پرسنلي گرفته

 

ماهي چهارخانه در آب چهارخانه شنا مي كند. رنگ هاي چهارخانه را نگاه كنيد. شايد نقاش، چيزي از شطرنج نداند، اما در بازي با رنگ، شطرنج باز خوبي است. ماهي، تصوير پاك  نشدني ذهن كودك و كودكي است

 

پرنده رنگ و وارنگ و پر خنده اي است

غم انگيز است. جهان دور و بر، رنگي و پر گل است،
اما انگار كسي وسط آتش مي سوزد. شايد يك جور حكايت ابراهيم و گلستان باشد

 

اين يك هشت چشم است، نه يك هشت پا. موجودي كه اين همه چشم براي ديدن داشته باشد، طبيعي است كه لب هاي بزرگي براي گفتن و خنديدن داشته باشد

 

حيواني رنگي كه نمي دانيم چيست، اما قشنگ مي خندد. خطوط رنگي و موج دار پس زمينه هم با دالبرهاي پشت حيوان، هماهنگ است

 

هر چه كه هست، يك حيوان رنگي است. مثل يك پتوي چهل تكه. اگر اشتباه نكنم، لبخند مي زند

 

ماهي مغرور رنگين كماني كه صاف ايستاده. تاج قرمزش در برابر سبز پس زمينه، چه خودي نشان مي دهد!

 

در طول تاريخ، پرتره هاي زيادي از زنان كشيده شده. شايد اين هم فقط يك چهرة معمولي باشد و شايد چهرة مادر يا ...

 

زرافه بودنش كه زرافه است. اما انگار نقاش، عشق مربع داشته. پس زمينه، مربع؛ تن زرافه، مربع؛ لكه ها مربع...

عكس هاي جنگ محمد فرنود

 

قصه بي بهانه جنگ

 

محمدرضا شاهرخي نژاد
جنگ مي تواند موضوع نقاشي، سينما و تئاتر باشد. تمام هنرها جنگ را بازخواني و بازسازي مي كنند، اما عكس، حكايت ديگري دارد. عكس جنگ، خود جنگ است. اين جا آدم ها اداي درد را درنمي آورند. زخم ها واقعي اند. رنج  ها واقعي اند. شهامت واقعي است و بالاتر از همه، مرگ حقيقي است. عكس جنگ، بخشي از تاريخ است كه فراموش نمي شود.
اگر قرار بود براي هر كدام از آدم  هايي كه در جنگ بر خاك افتادند، يك روز صحبت كنيم، به تعداد روزهايي كه از پايان جنگ گذشته است، زمان لازم بود. تنها چيزي كه از آن دوران به ياد مي آوريم، تعدادي كوچه و خيابان است كه به نام آن هاست و فقط در هفتة آخر شهريور هر سال، يادمان مي افتد كه روزگاري جنگي هم درگرفت. چندي پيش، محمد فرنود عكس هاي جنگ اش را بي هيچ بهانه اي در خانه هنرمندان به نمايش گذاشت. عكس هاي فرنود، طوري چيده شده بود كه تكه هاي مختلف جنگ را از پشت جبهه تا خط مقدم و باز پشت جبهه روايت مي كرد.
محمد فرنود، سي سال است كه عكس مي گيرد. براي او دوربين عكاسي، ابزاري است جهت ثبت وقايع تاريخ و جنبة كاركردي عكس را بر وجه هنري اش ترجيح مي  دهد. عكس هاي جنگ او، چنان تكانت مي  دهد كه گمان مي  كني زمين دارد مي لرزد.

شما بوديد، تحمل اين همه درد را داشتيد؟ محمد فرنود، دربارة اين عكس مي گويد: هلي كوپتر مي آمد و زخمي ها را مي برد. با هر بار نشستن اش خاك بلند مي شد و بر صورت زخمي ها مي نشست

 

روز اعزام. زن اشك مي ريزد. مرد، پرتقال را در دست گرفته و بو مي كند چاره نيست بايد دل كند

 

جنگ، اول از همه، آوارگي دارد. مردهايشان رفته اند بجنگند و تنها پناه بچه ها، مادران اند راستي حالا چه مي كنند و اگر از جنگ جان به در برده باشند، كجايند؟

 

به نگاهشان نگاه كنيد. آن ها عزمشان جزم است. اين عكس از اعزام نيروها به جبهه گرفته شده اما حماسي ترين عكس جنگ است

 

سرباز عراقي. فرنود مي گويد داشتند خاكش مي كردند

 

پدر، مادر، فرزند

 

اين عكس سكوت دارد ساختمان ساكت است و آن پاييني ها هم سفيد

برندگان هفتمين دوسالانه كاريكاتور تهران معرفي شدند با هم كارهايشان را مي بينيم

 

 هفت باشكوه

قصة هفتمين دوسالانة بين المللي كاريكاتور تهران هم به سر رسيد. هنوز چند ماهي از سال 84 باقي مانده، اما گفتن اين جمله، زياد سخت نيست كه اين دوسالانه، مهم ترين اتفاق هنري سال 84 بود. اين كه 66 كشور جهان در يك نمايشگاه ايراني شركت كنند، اتفاق كمي نيست. اين را هم اضافه كنيد كه هيأت داوراني كارها را داوري مي كنند كه افرادي مانند ژان مولاتيه كاريكاتوريست مطرح فرانسوي و يوري كوزوبوكين كاريكاتوريست شاخص اوكرايني و ركورددار بردن جايزه هاي كاريكاتور در جهان، در آن حضور دارند. ما ايراني ها علاقة زيادي به اظهارنظرِ آن طرف آبي ها دربارة خودمان داريم. انصافا مهمانان و داوران خارجي اين دوسالانه هم براي پاسخ به اين علاقه، كم نگذاشته اند. مولاتيه در مراسم اختتامية اين دوسالانه گفت: ايران پايتخت كاريكاتور جهان است. كوزوبوكين از نظم و برنامه ريزي دقيق دوسالانه حيرت كرده بود و گفت: چنين نظمي را فقط در دوران سربازي اش تجربه كرده. يان آپ دوبيك بلژيكي هم از تنوع و نوآوري ايراني در زمينة هنر كاريكاتور حرف زد و گفت: هر چند كاريكاتوريست هاي ايراني به شكل حرفه اي با آژانس هاي هنري دنيا در ارتباط نيستند، اما تنوع و نوآوري كارهاي آن ها در دنيا بي نظير است. ژيوكس كاريكاتوريست ايتاليايي هم از اين تنوع، متحير شده بود و مي گفت در دنيا غالبا كاريكاتوريست هاي مطرح، ميانسال هستند و معمولا در كارشان از نوآوري خبري نيست، اما كاريكاتوريست هاي ايراني به خاطر جوان بودنشان راه هاي تازه اي را در كاريكاتور دنيا باز كرده اند.
دوسالانه اختتامية پر و پيماني داشت. از حرف هاي داوران گرفته تا حضور شهردار و معاون وزير و نمايش فيلم ديدني روند دوسالانه. قبل از اين كه برويم سراغ نتيجه ها، بد نيست به يكي از گفته هاي ژان مولاتيه در اختتاميه اشاره كنيم. مولاتيه در ميان حرف هاي جورواجوري كه دربارة ايران و كاريكاتور ايران زد، به كار يك كاريكاتوريست جوان ايراني اشاره كرد. او از همان بالا رو به صدرا بني اسدي جوان ترين كاريكاتوريست شركت كننده در دوسالانه گفت: تو در كارهايت به جايگاهي رسيده اي كه بسياري از كاريكاتوريست هايي كه در ميانسالي هستند، آرزوي رسيدن به آن را دارند.
اسامي برندگان
بخش موضوعي
جايزه بزرگ: ميكائيل كونتوريس (يونان)
نفر اول: لوك درچيما كر (بلژيك)
نفر دوم: كامبير درمبخش (ايران)
نفر سوم: كنستانتين سيوسو (روماني)
لوح تقدير: الكساندر گاتو (ايتاليا)
حسن كريم زاده (ايران)
مانا نيستاني (ايران)
توكا نيستاني (ايران)
بخش  آزاد
نفر اول: كاپوستا يانوژ (لهستان)
نفر دوم: كامبيز درمبخش (ايران)
نفر سوم: مهدي علي بيگي (ايران)
لوح تقدير: لاله ضيايي (ايران)
سيدمصطفي جهان بخت (ايران)
محمدامين آقايي (ايران)
بخش چهره
نفر اول: ادوارد باپتيستائو (برزيل)
نفر دوم: مهدي آقاجاني (ايران)
نفر سوم: عثماني سيمانكا (كوبا)
لوح تقدير: گرزگورز ژومفسكي (لهستان)
حسين صافي (ايران)
امين ميلاني (ايران)

 

 

 

 

 

 

شش نفر از هيأت هفت نفرة داوران در عكس خانة شهر با هم عكس گرفته اند. يوري كوزو بوكين اوكرايني، جواد عليزاده، محمدعلي بني اسدي در عكس ايستاده اند و غلامعلي لطيفي، ژان مولاتية فرانسوي و بهمن عبدي هم نشسته اند

حال و هواي اين كار، فلسفي است و آدم را ياد كاريكاتور دهه هاي پيش مي اندازد. داورها از اين اثر كاپوستايانوژ يوناني خيلي خوششان آمد و نفر اول بخش آزاد شد

 

بنيني، پينوكيو، كاريكاتور. جمع خنده، جمع است. ادواردو باپتيستائوي برزيلي به خاطر اين كارش جايزة نفر اول بخش چهره را گرفت

 

اين يكي، نون سنگك خورده اين طوري شده. اما اونا نون باگت خورد ن دندونشون سالم مونده. اين، اظهارنظر يك خانم پير دربارة اين كار است كه در فيلم مراسم اختتاميه گفته شد. كامبيز درمبخش با اين اثر، نفر دوم بخش سالمندان شد

 

جالب است كه دو كاريكاتور از شان پن، جزو برندگان و تقديرشدگان بود. از اين اثر حسين صافي در بخش چهره تقدير شد

چه مي شود دربارة اين كار نوشت. نگاه كنيد و حظش را ببريد. اين كاريكاتور، اثر ميكائيل كونتوريس يوناني است و برندة جايزة بزرگ دوسالانه شده
۸ هزار دلار

 

چهره چروكيدة پيري با يك طراحي بسيار قوي. از توكا نيستاني به خاطر اين كار، تقدير شد

 

از اين كار لاله ضيايي در بخش آزاد تقدير شد

 

بعد از مرگ هم رها نمي كند. اين اثر، برندة نفر اول بخش سالمندان شد
اثر لوك درچيما كر از بلژيك

 

به قول معروف ديگه كشتن نداره . اثر مانا نيستاني كه در بخش سالمندان، لوح تقدير گرفت

 

ژان رنو
اثر امين ميلاني تقدير شده در بخش چهره